– Son 5 yılda Türkiye’de fakir sayısı 18 milyonu geçti. Tüketici Hakları Derneği’ne göre ise 16 milyon aç, 50 milyon fakir var. Kişi başı gelir 2013 yılında 12 bin 500 dolar iken bugün 8 bin 500 dolara düştü.
– Derin Yoksulluk Ağı’nın araştırmasına nazaran besine ulaşamayan ailelerin sayısı pandemi ile patladı. Bebeklere mama, bez bulunamadı. Beyaz yakalı çalışanlar yani plaza işçileri ise yeni devrin yeni fakirleri oldu.
“Milli gelirimiz TL olarak yaklaşık 11 kat, taban fiyat ise 16 kat arttı…” Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, geçen hafta Beştepe’de emekçilerle buluşma programındaki konuşmasında bu sözlerle çalışanların gelir düzeyini katbekat yükselttiklerini açıklıyordu. halbuki son 5 yılda Türkiye’de fakir sayısı TÜİK’in sayılarıyla bile 18 milyonu geçti. Dünya Bankası’na bakılırsa günlük 5.5 doların altında gelire sahip mutlak fakirlerin sayısı 2020 sonunda 10 milyon. Tüketici Hakları Derneği’nin TÜİK ve Türk-İş bilgileriyle yaptığı araştırmaya göre ise Türkiye’de 16 milyon aç, 50 milyon fakir var.
Türkiye, tarihinin en sıkıntı ekonomik krizlerinden birini yaşıyor. 2013’den bugüne kişi başı gelir 12 bin 500 dolardan 8 bin 500 dolara düştü, 4 bin dolar uçtu. Derinleşen yoksullukta aileler bebeklere mama, bez bulamıyor. Dün yayımladığımız kısımda Türkiye’nin fakirleşmesini ortaya koyan tüm istatistik datalarını yayınladık.
Türkiye niye fakirleşti? Bu yoksulluk ömrün ortasında insanları nasıl etkiliyor?
Türkiye halkının süratli fakirleşmesinde en değerli niye iktidarın evvelari oldu. İşte birkaç niye:
– Kamu- özel işbirliği yoluyla yapılan kent hastaneleri, köprüler, havaalanları üzere yüksek maliyetli yatırımlar. Bu projelere geçmesek de kullanmasak da talep garantisinin verilmesi.
– Kamu bankalarının yandaşa kasa üzere kullandırılması. O fazlaca övünülen büyümelerin orta malı ve hammadde ithalatı niçiniyle cari açığa yol açması…
– Buyrukla yönetilen iktisatta sık sık döviz artışı. Bunun da besinden imalata her kesimi zora sokup hayat pahalılığını patlatması.
– Milyonlarca göçmenle birlikte çalışma hayatının bozulması. 2003 yılında personellerin yüzde 57.9’u sendikalıyken, 2021’de bu oranın yüzde 14.4’e gerilemesi.
Bugün Türkiye iktisadını israf iktisadı haline getiren, işsizliği patlatan, maliyet artışlarıyla güçten besine tutulamayan bir enflasyonun önünü açan siyasetlerin niye olduğu yoksulluğu yaşayanlardan manzaları vermek istedik…
YOKSULLUK DERİNLEŞTİ ÇOCUKLARA MAMA YOK
Türkiye uzun yıllardır biriken bir yoksullukla karşı karşıyayken üzerine bir de dünyayı krize sokan pandemi geldi. Sokağa çıkma yasakları, duran hayat en çok gündelik işlerde çalışan, esasen garantisiz olan fakirleri vurdu. Derinleşen yoksullukla işte o günlerde tanıştırdı bizi kent yoksulluğu alanında çalışmalar ve araştırmalar yapan Hacer Foggo.
“Derin Yoksulluk Ağı 18 Mart 2020’de kuruldu. Birinci günler eğitim takviyesi için, ayrımcılığa uğradıkları için ya da danışmak için arayanlar birinci defa besin yok diye aradılar” diye anlatıyor pandeminin getirdiği değişimi. Ve o günden itibaren kentin en lüks semtlerinin çeperlerinde yaşanan ve hâlâ yaşanmakta olan akıl almaz yoksulluğu şöyleki anlatıyor:
“Yoksulluk açlıkla gayrete dönüştü. Bu durum insanlarda depresif davranışlar geliştirdi. Anne ve babalar çocuklarına oyuncak değil besin alamadı.”
Ve o günlerde durumu saptayabilmek için bir araştırma yapıyorlar. “Pandemi Devrinde Derin Yoksulluk ve Haklara Erişim Araştırması.” İstanbul’da ikamet eden, tertipli geliri olmayan, günlük ve garantisiz işlerde çalışan 103 haneyle görüşüyorlar ve sonuçlar fazlaca çarpıcı:
– Ailelerin yüzde 74’ü bebek maması ve bezi almakta zorlanıyor, yüzde 21’i hiç alamıyor.
– Aileler 0-3 yaş çocuklarını hazır çorba, şekerli su, pirinç lapası üzere besin pahası bu yaş kümesi için kâfi olmayan besinlerle beslemek zorunda kalıyor. Hanelerin yüzde 38,7’sinde neredeyse her gün öğün atlanıyor.
Yoksulluğun bir daha tanımlanmasının gerektiğini söyleyen Foggo, kıymetli bir vurgu yapıyor: “Yoksulluk artık bir haneye giren gelir üzerinden ortaya çıkmıyor, depresyona niye olan boyutu ve utanç durumu da tartışılmalı. Yoksulluğu bir daha tanımlayıp var olan toplumsal siyasetlerin tartışılması gerekiyor. Çocuklar büyük hayaller kuramıyor zira geleceğini bakılırsamiyor. Bu devredilen yoksulluk.”
yatırım tavsiyesi içermez
– Derin Yoksulluk Ağı’nın araştırmasına nazaran besine ulaşamayan ailelerin sayısı pandemi ile patladı. Bebeklere mama, bez bulunamadı. Beyaz yakalı çalışanlar yani plaza işçileri ise yeni devrin yeni fakirleri oldu.
“Milli gelirimiz TL olarak yaklaşık 11 kat, taban fiyat ise 16 kat arttı…” Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, geçen hafta Beştepe’de emekçilerle buluşma programındaki konuşmasında bu sözlerle çalışanların gelir düzeyini katbekat yükselttiklerini açıklıyordu. halbuki son 5 yılda Türkiye’de fakir sayısı TÜİK’in sayılarıyla bile 18 milyonu geçti. Dünya Bankası’na bakılırsa günlük 5.5 doların altında gelire sahip mutlak fakirlerin sayısı 2020 sonunda 10 milyon. Tüketici Hakları Derneği’nin TÜİK ve Türk-İş bilgileriyle yaptığı araştırmaya göre ise Türkiye’de 16 milyon aç, 50 milyon fakir var.
Türkiye, tarihinin en sıkıntı ekonomik krizlerinden birini yaşıyor. 2013’den bugüne kişi başı gelir 12 bin 500 dolardan 8 bin 500 dolara düştü, 4 bin dolar uçtu. Derinleşen yoksullukta aileler bebeklere mama, bez bulamıyor. Dün yayımladığımız kısımda Türkiye’nin fakirleşmesini ortaya koyan tüm istatistik datalarını yayınladık.
Türkiye niye fakirleşti? Bu yoksulluk ömrün ortasında insanları nasıl etkiliyor?
Türkiye halkının süratli fakirleşmesinde en değerli niye iktidarın evvelari oldu. İşte birkaç niye:
– Kamu- özel işbirliği yoluyla yapılan kent hastaneleri, köprüler, havaalanları üzere yüksek maliyetli yatırımlar. Bu projelere geçmesek de kullanmasak da talep garantisinin verilmesi.
– Kamu bankalarının yandaşa kasa üzere kullandırılması. O fazlaca övünülen büyümelerin orta malı ve hammadde ithalatı niçiniyle cari açığa yol açması…
– Buyrukla yönetilen iktisatta sık sık döviz artışı. Bunun da besinden imalata her kesimi zora sokup hayat pahalılığını patlatması.
– Milyonlarca göçmenle birlikte çalışma hayatının bozulması. 2003 yılında personellerin yüzde 57.9’u sendikalıyken, 2021’de bu oranın yüzde 14.4’e gerilemesi.
Bugün Türkiye iktisadını israf iktisadı haline getiren, işsizliği patlatan, maliyet artışlarıyla güçten besine tutulamayan bir enflasyonun önünü açan siyasetlerin niye olduğu yoksulluğu yaşayanlardan manzaları vermek istedik…
YOKSULLUK DERİNLEŞTİ ÇOCUKLARA MAMA YOK
Türkiye uzun yıllardır biriken bir yoksullukla karşı karşıyayken üzerine bir de dünyayı krize sokan pandemi geldi. Sokağa çıkma yasakları, duran hayat en çok gündelik işlerde çalışan, esasen garantisiz olan fakirleri vurdu. Derinleşen yoksullukla işte o günlerde tanıştırdı bizi kent yoksulluğu alanında çalışmalar ve araştırmalar yapan Hacer Foggo.
“Derin Yoksulluk Ağı 18 Mart 2020’de kuruldu. Birinci günler eğitim takviyesi için, ayrımcılığa uğradıkları için ya da danışmak için arayanlar birinci defa besin yok diye aradılar” diye anlatıyor pandeminin getirdiği değişimi. Ve o günden itibaren kentin en lüks semtlerinin çeperlerinde yaşanan ve hâlâ yaşanmakta olan akıl almaz yoksulluğu şöyleki anlatıyor:
“Yoksulluk açlıkla gayrete dönüştü. Bu durum insanlarda depresif davranışlar geliştirdi. Anne ve babalar çocuklarına oyuncak değil besin alamadı.”
Ve o günlerde durumu saptayabilmek için bir araştırma yapıyorlar. “Pandemi Devrinde Derin Yoksulluk ve Haklara Erişim Araştırması.” İstanbul’da ikamet eden, tertipli geliri olmayan, günlük ve garantisiz işlerde çalışan 103 haneyle görüşüyorlar ve sonuçlar fazlaca çarpıcı:
– Ailelerin yüzde 74’ü bebek maması ve bezi almakta zorlanıyor, yüzde 21’i hiç alamıyor.
– Aileler 0-3 yaş çocuklarını hazır çorba, şekerli su, pirinç lapası üzere besin pahası bu yaş kümesi için kâfi olmayan besinlerle beslemek zorunda kalıyor. Hanelerin yüzde 38,7’sinde neredeyse her gün öğün atlanıyor.
Yoksulluğun bir daha tanımlanmasının gerektiğini söyleyen Foggo, kıymetli bir vurgu yapıyor: “Yoksulluk artık bir haneye giren gelir üzerinden ortaya çıkmıyor, depresyona niye olan boyutu ve utanç durumu da tartışılmalı. Yoksulluğu bir daha tanımlayıp var olan toplumsal siyasetlerin tartışılması gerekiyor. Çocuklar büyük hayaller kuramıyor zira geleceğini bakılırsamiyor. Bu devredilen yoksulluk.”
yatırım tavsiyesi içermez