“Biz kuryeler olmasak, Yemeksepeti bir hiçtir…”
İstanbul Levent’te ofis çalışanları ‘mutlu olsun” diye 6 milyon dolar harcanan ve uzay üssünü andıran Yemeksepeti Park’ın önündeyiz. Plazanın ortasında çalışanlar memnun mudur bilinmez lakin seslerini yağmura soğuğa karşın yedi gündür binanın haricinde duyurmaya çalışan çalışanlar fazlaca mutsuz, epeyce öfkeli.
Trendyol’la başlayıp, orada sonunda mutabakatla biten “kurye isyanı”nın yeni adresi Yemeksepeti.
Türkiye’nin birinci “garaj çocuklarından” Nevzat Aydın’ın 2001’de kurduğu teşebbüs, 2015’te 589 milyon dolara Almanya merkezli Delivery Hero’ya satılmıştı. Şirketin bugün 9 bin çalışanı var. Pandemi periyodunda büyüme suratı artan şirketin çalışanlarını da sokağa döken, bu büyümeden hisse alamamaları oldu.
Motosikletleri ve artık gayretin rengi diye tanımlanan “pembe üniformalarıyla” merkez önüne gelen emekçiler, aksiyonun yedinci gününde hiç bir karşılık vermeyen, “camdan bile bakmayan” patrona sloganlarla haykırdı.
Patronun kendilerine, devletin yaptığı minimum fiyatı artırım olarak sunduğunu söyleyen çalışanlar, artırım yağmuruna karşı 4 bin 250 lirayla geçinmenin imkânsız olduğunu vurguluyor. Patronun kendilerini “esnaf kurye sistemine” zorladığını, sendikalaşmanın önüne mahzur çıkardığını, haklarını aradıkları için de işten atılmakla tehdit edildiklerini anlatıyorlar. İstekleri ise 5 bin 500 TL maaş, mantıklı bir prim ve çalışma sistemi…
VİCDAN YOK MU?
Motosikletiyle ağır şartlar altında yemek servisi yapan Uzay Kunt, bu çalışanlardan biri. 46 yaşında. Biri kreşe biri dersaneye giden iki çocuğu var. Yemeksepeti’nde üç yıl evvel motosikletli kurye olarak çalışmaya başlamış. Verilen maaş artırımıyla açlık sonunu bile yakalayamaz hale gelince itirazını haykırmaya başlamış. Girişteki cümle de ona ilişkin. “Tek kişi bile kalsam, haklarımı almadan bu kapıdan ayrılmayacağım” diyor ve ekliyor:
“Yağmur, çamur, kar, soğuk demeden çalışan insanların primleri kesildi. Kuryelere bir saatte dört paket teslimi dayatıldı. Mesailer kesildi. Plazalarda koltuklarından izliyorlar. İnsanın vicdanı olur! Bu çocuklar üç gündür bu yağmur altında ıslanıyor. Bu çocuklara bir karşılık verin, artırım yapacağım ya da yapmayacağım, bir şey söyleyin!”
Harekette 25-35 yaş ortası bir küme çalışanla sohbet ediyorum. Yaklaşık üç yıldır Yemeksepeti’nde kurye olarak çalışıyorlar. Bu mesleği seçme niçinlerini de “İşsizlik var, iş bulamadık, ayrıyeten son maaş artırımı öncesinde taban fiyatla çalışmaya nazaran biraz daha fazla kazanabiliyorduk” diye açıklıyorlar. İçlerinde atanamayan öğretmenlerin, subaylıktan istifa edenlerin, üniversite mezunları ve hekimlerin olduğunu anlatıyorlar. Çıkan ortak cümleler şunlar:
“Canımızı ortaya koyuyoruz, kaportamız bedenimiz. En ufak düşmede elimiz kolumuz kırılıyor. ömrünü kaybeden arkadaşlarımız var. Haklarımızı istiyoruz, beşerler açlık hududunda yaşıyor. Yönetenler de 4 bin 250 TL ile kimsenin geçinemeyeceğini biliyor. Bizi “esnaf kurye” yapıp sigortasızlığa ve güvencesizliğe itmeye çalışıyorlar. Lakin o koltuklardan inecek, bizi de nazarancekler.”
Elektrik, doğalgaz, market faturaları, kira artışları, çalışanı sokakla daha fazlaca buluşturacak sanki! Ve kurye direnişleri tabandan gelen dalga üzere…
Fotoğraf: Vedat Arık
yatırım tavsiyesi içermez
İstanbul Levent’te ofis çalışanları ‘mutlu olsun” diye 6 milyon dolar harcanan ve uzay üssünü andıran Yemeksepeti Park’ın önündeyiz. Plazanın ortasında çalışanlar memnun mudur bilinmez lakin seslerini yağmura soğuğa karşın yedi gündür binanın haricinde duyurmaya çalışan çalışanlar fazlaca mutsuz, epeyce öfkeli.
Trendyol’la başlayıp, orada sonunda mutabakatla biten “kurye isyanı”nın yeni adresi Yemeksepeti.
Türkiye’nin birinci “garaj çocuklarından” Nevzat Aydın’ın 2001’de kurduğu teşebbüs, 2015’te 589 milyon dolara Almanya merkezli Delivery Hero’ya satılmıştı. Şirketin bugün 9 bin çalışanı var. Pandemi periyodunda büyüme suratı artan şirketin çalışanlarını da sokağa döken, bu büyümeden hisse alamamaları oldu.
Motosikletleri ve artık gayretin rengi diye tanımlanan “pembe üniformalarıyla” merkez önüne gelen emekçiler, aksiyonun yedinci gününde hiç bir karşılık vermeyen, “camdan bile bakmayan” patrona sloganlarla haykırdı.
Patronun kendilerine, devletin yaptığı minimum fiyatı artırım olarak sunduğunu söyleyen çalışanlar, artırım yağmuruna karşı 4 bin 250 lirayla geçinmenin imkânsız olduğunu vurguluyor. Patronun kendilerini “esnaf kurye sistemine” zorladığını, sendikalaşmanın önüne mahzur çıkardığını, haklarını aradıkları için de işten atılmakla tehdit edildiklerini anlatıyorlar. İstekleri ise 5 bin 500 TL maaş, mantıklı bir prim ve çalışma sistemi…
VİCDAN YOK MU?
Motosikletiyle ağır şartlar altında yemek servisi yapan Uzay Kunt, bu çalışanlardan biri. 46 yaşında. Biri kreşe biri dersaneye giden iki çocuğu var. Yemeksepeti’nde üç yıl evvel motosikletli kurye olarak çalışmaya başlamış. Verilen maaş artırımıyla açlık sonunu bile yakalayamaz hale gelince itirazını haykırmaya başlamış. Girişteki cümle de ona ilişkin. “Tek kişi bile kalsam, haklarımı almadan bu kapıdan ayrılmayacağım” diyor ve ekliyor:
“Yağmur, çamur, kar, soğuk demeden çalışan insanların primleri kesildi. Kuryelere bir saatte dört paket teslimi dayatıldı. Mesailer kesildi. Plazalarda koltuklarından izliyorlar. İnsanın vicdanı olur! Bu çocuklar üç gündür bu yağmur altında ıslanıyor. Bu çocuklara bir karşılık verin, artırım yapacağım ya da yapmayacağım, bir şey söyleyin!”
Harekette 25-35 yaş ortası bir küme çalışanla sohbet ediyorum. Yaklaşık üç yıldır Yemeksepeti’nde kurye olarak çalışıyorlar. Bu mesleği seçme niçinlerini de “İşsizlik var, iş bulamadık, ayrıyeten son maaş artırımı öncesinde taban fiyatla çalışmaya nazaran biraz daha fazla kazanabiliyorduk” diye açıklıyorlar. İçlerinde atanamayan öğretmenlerin, subaylıktan istifa edenlerin, üniversite mezunları ve hekimlerin olduğunu anlatıyorlar. Çıkan ortak cümleler şunlar:
“Canımızı ortaya koyuyoruz, kaportamız bedenimiz. En ufak düşmede elimiz kolumuz kırılıyor. ömrünü kaybeden arkadaşlarımız var. Haklarımızı istiyoruz, beşerler açlık hududunda yaşıyor. Yönetenler de 4 bin 250 TL ile kimsenin geçinemeyeceğini biliyor. Bizi “esnaf kurye” yapıp sigortasızlığa ve güvencesizliğe itmeye çalışıyorlar. Lakin o koltuklardan inecek, bizi de nazarancekler.”
Elektrik, doğalgaz, market faturaları, kira artışları, çalışanı sokakla daha fazlaca buluşturacak sanki! Ve kurye direnişleri tabandan gelen dalga üzere…
Fotoğraf: Vedat Arık
yatırım tavsiyesi içermez