*****://cdn.gelestatic.it/repubblica/blogautore/sites/304/2015/05/Fury-Road-Guitar-680x388-300x171.jpg
Kadınlar ve motorlar sevinçler ve acılar, cinsiyetçi ve politik olarak yanlış klişeler zamanında söylendi. En azından biz doğru ve saygılı insanlara uzak ve neredeyse vahşi, ilkel bir tatla görünen zamanlar. (Evet, bir araba veya motosiklet dergisine bakmanın hala ilkel ve kadın düşmanı kombinasyona düşmek için yeterli olduğunu biliyorum). Yine de ölmesi hala zor olan ve bugün sizi o kadar çok gülümseten motorlarla ilgili klişeler var ki, eskimiş, yıpranmış görünüyorlar. Dün sinemada bana net göründü. Mad Max’in apokaliptik ve motoristik betimlemelerine geri dönme isteğine karşı koyamayarak, destanın son bölümünden otuz yıl sonra yeniden hayata döndüm. Yeni Fury Road, 1979 ile 1985 yılları arasında doğan gürültülü kabusların, bugün alıştığımız dijital ve sinematik ritimlerin harikaları ışığında güncellenerek aşağı yukarı aynısını bize geri veriyor.
Sonra, bizi seksenlere ve hatta daha da geriye götüren eski beylik laf geliyor. Filmin gerçek kahramanları olan renkli ve hayal gücü yüksek SUV, cip, kamyon ve geri dönüşümlü araba sürüsünde, önünde hoparlörlerden (kısacası müzik setinin hoparlörlerinden) oluşan bir piramidin hakim olduğu devasa bir araç ortaya çıkıyor. sırıtan bir varlığın alevler saçan ok şeklindeki bir gitarı tutan elastik iplerden sarkıtarak salladığı. Hile, doğrudan bir Kiss veya AC/DC şovundan, onlarca yıl önceki şeylerden geliyor gibi görünüyor. Yani, Mad Max’i yeni milenyuma taşımak isteyenlerin hayal gücü, motorlar ve hard rock kombinasyonuna sabitlenmiştir. Tanrı aşkına, aynı ortaklığın yorgun bir rutinle yeniden önerildiğini görmek için TV’de motosikletlere ve arabalara adanmış herhangi bir gazetecilik hizmetini görmek yeterli. Ancak gazetecilerin hayal gücünden yoksun oldukları ve klişelerle dolu oldukları biliniyor. Ancak burada ince beyinleri işleyecek yüz milyonlarca dolarlık bir üretimle karşı karşıyayız. Dahası, ironik bir şekilde, rock ve gitarla çok az ilgisi olan Hollandalı DJ ve yapımcı Junkie XL, filmin müziğini düzenlemesi için çağrıldı. Öyleyse, yetmiş yaşındaki yönetmen George Miller’ın, kötü adamların tüm desibellerde gitar çaldığı ve Harley Davidson’ların şeytani gümbürtüsü eşliğinde dillerini çıkardığı gençliğinin müzikal imgelerine saygı duruşunda bulunmak istediğini varsayalım. Uuuuh ne kadar korkutucu!
Etiketler: AC/DC, hard rock, Kiss, Mad Max Fury Road, motorlar
Kategorilenmemiş | 6 Yorum »
Kadınlar ve motorlar sevinçler ve acılar, cinsiyetçi ve politik olarak yanlış klişeler zamanında söylendi. En azından biz doğru ve saygılı insanlara uzak ve neredeyse vahşi, ilkel bir tatla görünen zamanlar. (Evet, bir araba veya motosiklet dergisine bakmanın hala ilkel ve kadın düşmanı kombinasyona düşmek için yeterli olduğunu biliyorum). Yine de ölmesi hala zor olan ve bugün sizi o kadar çok gülümseten motorlarla ilgili klişeler var ki, eskimiş, yıpranmış görünüyorlar. Dün sinemada bana net göründü. Mad Max’in apokaliptik ve motoristik betimlemelerine geri dönme isteğine karşı koyamayarak, destanın son bölümünden otuz yıl sonra yeniden hayata döndüm. Yeni Fury Road, 1979 ile 1985 yılları arasında doğan gürültülü kabusların, bugün alıştığımız dijital ve sinematik ritimlerin harikaları ışığında güncellenerek aşağı yukarı aynısını bize geri veriyor.
Sonra, bizi seksenlere ve hatta daha da geriye götüren eski beylik laf geliyor. Filmin gerçek kahramanları olan renkli ve hayal gücü yüksek SUV, cip, kamyon ve geri dönüşümlü araba sürüsünde, önünde hoparlörlerden (kısacası müzik setinin hoparlörlerinden) oluşan bir piramidin hakim olduğu devasa bir araç ortaya çıkıyor. sırıtan bir varlığın alevler saçan ok şeklindeki bir gitarı tutan elastik iplerden sarkıtarak salladığı. Hile, doğrudan bir Kiss veya AC/DC şovundan, onlarca yıl önceki şeylerden geliyor gibi görünüyor. Yani, Mad Max’i yeni milenyuma taşımak isteyenlerin hayal gücü, motorlar ve hard rock kombinasyonuna sabitlenmiştir. Tanrı aşkına, aynı ortaklığın yorgun bir rutinle yeniden önerildiğini görmek için TV’de motosikletlere ve arabalara adanmış herhangi bir gazetecilik hizmetini görmek yeterli. Ancak gazetecilerin hayal gücünden yoksun oldukları ve klişelerle dolu oldukları biliniyor. Ancak burada ince beyinleri işleyecek yüz milyonlarca dolarlık bir üretimle karşı karşıyayız. Dahası, ironik bir şekilde, rock ve gitarla çok az ilgisi olan Hollandalı DJ ve yapımcı Junkie XL, filmin müziğini düzenlemesi için çağrıldı. Öyleyse, yetmiş yaşındaki yönetmen George Miller’ın, kötü adamların tüm desibellerde gitar çaldığı ve Harley Davidson’ların şeytani gümbürtüsü eşliğinde dillerini çıkardığı gençliğinin müzikal imgelerine saygı duruşunda bulunmak istediğini varsayalım. Uuuuh ne kadar korkutucu!
Etiketler: AC/DC, hard rock, Kiss, Mad Max Fury Road, motorlar
Kategorilenmemiş | 6 Yorum »