“Ürünleri standart olarak tasarlayarak sürdürülebilirliği sağlamak istiyoruz. Bir ürünün kullanım ömrünü ve tamir edilebilirliğini, ürün özelliklerinin tanınabilir bir özelliği haline getiriyoruz (onarım hakkı).” Trafik ışığı koalisyonu anlaşmasında böyle yazıyor. Ancak federal hükümet, AB düzeyinde onarım hakkı için yapılan müzakerelerde hız ve genişleme sağlamadı, aksine el frenini çekti. Taz'a göre bu, Açık Bilgi Vakfı'nın (OKF) Bilgi Edinme Özgürlüğü Yasası'na (IFG) dayanarak talep ettiği belgelerden ortaya çıkıyor. AB Bakanlar Konseyi'ndeki müzakerelerden sorumlu bakanlıklar arasında mutabakata varılan talimatlar, yürütme organının garanti süresinin kısaltılması lehinde konuştuğunu gösterdi.
Reklamcılık
Taz gazetelerden birinden alıntı yapıyor: “Almanya, üye devletlerin raporlama gerekliliğine ek olarak en az bir onarımı teşvik edici önlem alma yükümlülüğünü eleştirmeye devam ediyor.” Belgeler ayrıca, özellikle Marco Buschmann (FDP) liderliğindeki Federal Adalet Bakanlığı (BMJ) ile Yeşiller Partisi Steffi liderliğindeki Çevre ve Tüketiciyi Koruma Bakanlığı (BMUV) arasında kötü bir atmosfer olduğunu da gösteriyor. Lemke. IFG'nin talebine yanıt olarak BMJ öncelikle iş dostu hedefler belirledi.
Bu, örneğin daha yüksek para cezaları, üreticilerin onarım süresince yedek ürün sağlama zorunluluğu ve onarım hakkının diğer ürün gruplarına genişletilmesinin engellenmesiyle ilgiliydi. BMUV'un tam tersi yönde baskı yaptığı ancak her alanda galip gelemediği söyleniyor. AB Parlamentosu'nun Nisan ayında kabul ettiği Onarım Hakkı Direktifi'ne göre bu hak, yalnızca AB hukukunda eko tasarım yaklaşımıyla ilgili gerekliliklerin zaten mevcut olduğu ürünler için geçerli. Bunlar akıllı telefonlar, tabletler, sunucular, ekranlar, çamaşır makineleri, kurutucular, bulaşık makineleri, buzdolapları ve kaynak makineleri ve yakında elektrikli süpürgelerdir. Milletvekilleri bu listenin bisikletleri de kapsayacak şekilde genişletilmesini istedi ancak AB ülkeleri buna karşı çıktı.
“Müzakerelerde ticari çıkarlar öne çıkıyor”
Bununla birlikte, federal hükümetin eleştirilerine rağmen, her AB ülkesinin onarımları teşvik etmek için kuponlar, kurslar, bilgilendirme kampanyaları veya onarım hizmetlerinde KDV oranının düşürülmesi gibi en az bir önlem alması gerekiyor. Bu ülkede, Thuringia modeline dayalı olarak elektrikli cihazlara ülke çapında bir onarım primi getirilmesi yönünde defalarca çağrılar yapılıyor. Üye devletlerin önümüzdeki iki yıl içinde direktifi uygulaması gerekiyor. Önde gelen BMJ, taz'a bunun üzerinde çalıştığını bildirdi. Ancak henüz ayrıntı vermek mümkün değil. OKF'den Maximilian Voigt, FDP'nin “BMJ aracılığıyla ekonomik çıkarları müzakerelere dahil ettiğinden” şikayet etti. Birçok kişi bir şeyleri değiştirmek yerine tamir edebilmeyi diliyordu. Ancak siyasetçiler bu konuyu yeterince ele almıyor.
Yuvarlak Masa Onarımı'ndan Katrin Meyer, “Özellikle diğer ülkelerin yaptıklarına baktığınızda, burada hiçbir ilerleme kaydedilmemesi sinir bozucu” diyor. Rapora göre, hükümetin artık AB gerekliliklerini ulusal yasalara uygularken tüketicinin daha fazla korunması için kendi alanını kullanacağını umuyor: diğer ürün kategorilerine genişletmeler, yedek parçaların maliyetine ilişkin net bir çerçeve ve bir ikramiye mümkündür ve gerekli. Şu ana kadar, Yeşiller'i rahatsız edecek şekilde, yürütmenin uzun süredir vaat ettiği “Atmak yerine onarın” eylem programı üzerinde bile anlaşmaya varılamadı.
(Asla)
Reklamcılık
Taz gazetelerden birinden alıntı yapıyor: “Almanya, üye devletlerin raporlama gerekliliğine ek olarak en az bir onarımı teşvik edici önlem alma yükümlülüğünü eleştirmeye devam ediyor.” Belgeler ayrıca, özellikle Marco Buschmann (FDP) liderliğindeki Federal Adalet Bakanlığı (BMJ) ile Yeşiller Partisi Steffi liderliğindeki Çevre ve Tüketiciyi Koruma Bakanlığı (BMUV) arasında kötü bir atmosfer olduğunu da gösteriyor. Lemke. IFG'nin talebine yanıt olarak BMJ öncelikle iş dostu hedefler belirledi.
Bu, örneğin daha yüksek para cezaları, üreticilerin onarım süresince yedek ürün sağlama zorunluluğu ve onarım hakkının diğer ürün gruplarına genişletilmesinin engellenmesiyle ilgiliydi. BMUV'un tam tersi yönde baskı yaptığı ancak her alanda galip gelemediği söyleniyor. AB Parlamentosu'nun Nisan ayında kabul ettiği Onarım Hakkı Direktifi'ne göre bu hak, yalnızca AB hukukunda eko tasarım yaklaşımıyla ilgili gerekliliklerin zaten mevcut olduğu ürünler için geçerli. Bunlar akıllı telefonlar, tabletler, sunucular, ekranlar, çamaşır makineleri, kurutucular, bulaşık makineleri, buzdolapları ve kaynak makineleri ve yakında elektrikli süpürgelerdir. Milletvekilleri bu listenin bisikletleri de kapsayacak şekilde genişletilmesini istedi ancak AB ülkeleri buna karşı çıktı.
“Müzakerelerde ticari çıkarlar öne çıkıyor”
Bununla birlikte, federal hükümetin eleştirilerine rağmen, her AB ülkesinin onarımları teşvik etmek için kuponlar, kurslar, bilgilendirme kampanyaları veya onarım hizmetlerinde KDV oranının düşürülmesi gibi en az bir önlem alması gerekiyor. Bu ülkede, Thuringia modeline dayalı olarak elektrikli cihazlara ülke çapında bir onarım primi getirilmesi yönünde defalarca çağrılar yapılıyor. Üye devletlerin önümüzdeki iki yıl içinde direktifi uygulaması gerekiyor. Önde gelen BMJ, taz'a bunun üzerinde çalıştığını bildirdi. Ancak henüz ayrıntı vermek mümkün değil. OKF'den Maximilian Voigt, FDP'nin “BMJ aracılığıyla ekonomik çıkarları müzakerelere dahil ettiğinden” şikayet etti. Birçok kişi bir şeyleri değiştirmek yerine tamir edebilmeyi diliyordu. Ancak siyasetçiler bu konuyu yeterince ele almıyor.
Yuvarlak Masa Onarımı'ndan Katrin Meyer, “Özellikle diğer ülkelerin yaptıklarına baktığınızda, burada hiçbir ilerleme kaydedilmemesi sinir bozucu” diyor. Rapora göre, hükümetin artık AB gerekliliklerini ulusal yasalara uygularken tüketicinin daha fazla korunması için kendi alanını kullanacağını umuyor: diğer ürün kategorilerine genişletmeler, yedek parçaların maliyetine ilişkin net bir çerçeve ve bir ikramiye mümkündür ve gerekli. Şu ana kadar, Yeşiller'i rahatsız edecek şekilde, yürütmenin uzun süredir vaat ettiği “Atmak yerine onarın” eylem programı üzerinde bile anlaşmaya varılamadı.
(Asla)