Son 1 yıldır ömrümüz biroldukça taraftan değişmek zorunda kaldı. Maalesef daha evvel hiç karşılaşmadığımız bir durum olduğu için de adapte olmakta zorlanıyoruz.
PANDEMİ!
Neredeyse bir sendrom olarak bile isimlendirilebilecek seviyeye ulaştı problemler. Lakin ben isim vermekten mümkün olduğu kadar kaçınma taraftarıyım. Zira tek bir niçini olmayıp, dışarıdan anlaşılamayan, objektif testlerle de ölçülemeyen işlevsel rahatsızlıklar isimlerle etiketlendiği vakit, şahıslar bu ismi dış denetim odağı olarak görüp denetimin kendilerinde olabileceği ihtimalini göz arkası ediyorlar. Ve öğrenilmiş çaresizlik ortasında bu etiketle yaşamaya bağımlı oluyorlar.
Değiştirebileceğimiz şeyler için niye yalnızca izleyici olalım?
Nelere sebep oldu bu pandemi?
• Dijital dünyaya tam bağımlılık
• Zarurî asosyallik
• Birçok kişi için evden-işe, işten-eve geçen monoton sürecin daha da monotonlaşıp vaktin yalnızca meskende geçmesi
• Hastalık telaşlarıyla tetiklenen ve daima alarm durumundaki bedenimizi tüketen bir hudut sistemi
• Minimal fizikî aktivite ve üstüne üstlük dengeyi daha da bozan artan fizikî yüklenmeler (Daha epeyce mesken işi-ve bunun fizikî bir aktivite sanılması-, daha rahatsız ergonomik olmayan çalışma ortamları vs.)
Sonuçta neler oldu?
• Tüketen ve sakinleşemeyen hudut sistemi yüzünden bitmeyen, sabah birinci kalktığımızda bile hissedeceğimiz yorgunluklar.
• Artan yüklenmeler ve azalan fizikî aktiviteler ile bozulan omurga dolanımı ve geçmeyen ağrılar.
• Evvelden de orta ara hissettiğimiz lakin sinyallerini görmezden geldiğimiz işlevsel sebepli ağrıların artarak kendini daha sık göstermesi.
Neler yapabiliriz?
• Sabah birinci kalktığında alarmı duyup hudut sisteminin alarmını da çabucak harekete geçirme! yıllar evvelde yaptığın ve unuttuğun gerinme var ya onu yapma vakti *****://s.w.org/images/core/emoji/13.1.0/72x72/1f642.png Yalnızca 2-3 dakikanı alır.
Ayağa kalk ve bir nefes alıp kolları yükselt gökyüzüne, bacaklarınla yere köklendiğini de hissederek. Nefes ver uzunca ve indir kollarını yavaşça tüm vücudunda gevşemeyi hissederek.
• Gün ortasında tüm telaş ve zihinsel yüklenmeler içinde unuttuğun vücudun ve kendin için “STOP” vakit içinder yarat. Kendine bir döndüğün, nefes alıp vererek varlığını farkettiğin, otomatik pilottan çıkıp yalnızca şu An da kaldığın vakit içinder. 4-5 kere alarm kurup yapabilirsin bence yahut hatırlatıcı bir işaret olabilir daima göz önünde olan.
• Şöyle bir 15 dakika yalnızca adımlarının, kol salınımlarının farkına vararak yapacağın bir yürüyüş.(Markete giderken, işe giderken olan amaç odaklı bir yürüyüşten farklı olsun ancak *****://s.w.org/images/core/emoji/13.1.0/72x72/1f642.png
• Akşam konutta 10 dakika açtığın dilediğin bir müzikle serbestçe ritme kapılarak kendinle dans et *****://s.w.org/images/core/emoji/13.1.0/72x72/1f642.png
Günlük yalnızca yarım saati kendine, zihnine, vücuduna ayırmış oldun. Kendine yapacağın bu düzgünlüğü bence hayli görme.
Biliyoruz ki; değişime adapte olabildiğimiz sürece varız!
PANDEMİ!
Neredeyse bir sendrom olarak bile isimlendirilebilecek seviyeye ulaştı problemler. Lakin ben isim vermekten mümkün olduğu kadar kaçınma taraftarıyım. Zira tek bir niçini olmayıp, dışarıdan anlaşılamayan, objektif testlerle de ölçülemeyen işlevsel rahatsızlıklar isimlerle etiketlendiği vakit, şahıslar bu ismi dış denetim odağı olarak görüp denetimin kendilerinde olabileceği ihtimalini göz arkası ediyorlar. Ve öğrenilmiş çaresizlik ortasında bu etiketle yaşamaya bağımlı oluyorlar.
Değiştirebileceğimiz şeyler için niye yalnızca izleyici olalım?
Nelere sebep oldu bu pandemi?
• Dijital dünyaya tam bağımlılık
• Zarurî asosyallik
• Birçok kişi için evden-işe, işten-eve geçen monoton sürecin daha da monotonlaşıp vaktin yalnızca meskende geçmesi
• Hastalık telaşlarıyla tetiklenen ve daima alarm durumundaki bedenimizi tüketen bir hudut sistemi
• Minimal fizikî aktivite ve üstüne üstlük dengeyi daha da bozan artan fizikî yüklenmeler (Daha epeyce mesken işi-ve bunun fizikî bir aktivite sanılması-, daha rahatsız ergonomik olmayan çalışma ortamları vs.)
Sonuçta neler oldu?
• Tüketen ve sakinleşemeyen hudut sistemi yüzünden bitmeyen, sabah birinci kalktığımızda bile hissedeceğimiz yorgunluklar.
• Artan yüklenmeler ve azalan fizikî aktiviteler ile bozulan omurga dolanımı ve geçmeyen ağrılar.
• Evvelden de orta ara hissettiğimiz lakin sinyallerini görmezden geldiğimiz işlevsel sebepli ağrıların artarak kendini daha sık göstermesi.
Neler yapabiliriz?
• Sabah birinci kalktığında alarmı duyup hudut sisteminin alarmını da çabucak harekete geçirme! yıllar evvelde yaptığın ve unuttuğun gerinme var ya onu yapma vakti *****://s.w.org/images/core/emoji/13.1.0/72x72/1f642.png Yalnızca 2-3 dakikanı alır.
Ayağa kalk ve bir nefes alıp kolları yükselt gökyüzüne, bacaklarınla yere köklendiğini de hissederek. Nefes ver uzunca ve indir kollarını yavaşça tüm vücudunda gevşemeyi hissederek.
• Gün ortasında tüm telaş ve zihinsel yüklenmeler içinde unuttuğun vücudun ve kendin için “STOP” vakit içinder yarat. Kendine bir döndüğün, nefes alıp vererek varlığını farkettiğin, otomatik pilottan çıkıp yalnızca şu An da kaldığın vakit içinder. 4-5 kere alarm kurup yapabilirsin bence yahut hatırlatıcı bir işaret olabilir daima göz önünde olan.
• Şöyle bir 15 dakika yalnızca adımlarının, kol salınımlarının farkına vararak yapacağın bir yürüyüş.(Markete giderken, işe giderken olan amaç odaklı bir yürüyüşten farklı olsun ancak *****://s.w.org/images/core/emoji/13.1.0/72x72/1f642.png
• Akşam konutta 10 dakika açtığın dilediğin bir müzikle serbestçe ritme kapılarak kendinle dans et *****://s.w.org/images/core/emoji/13.1.0/72x72/1f642.png
Günlük yalnızca yarım saati kendine, zihnine, vücuduna ayırmış oldun. Kendine yapacağın bu düzgünlüğü bence hayli görme.
Biliyoruz ki; değişime adapte olabildiğimiz sürece varız!